هنگامی که پدر در مسابقه بولینگ خانوادگی در چارچوب نهایی برنده شد ، خوشحالی او کوتاه مدت بود. پسر هشت ساله او در همان لحظه شروع به گریه کرد. طبق خاطرات گذشته ، کسی تعجب نمی کند: از دست دادن همیشه برای آن کودک سخت بوده است.

مادر دو فرزند می گوید: "کودکش در طول بازی های رومیزی ، او قطعات بازی را به اطراف اتاق پرت می کند." همچنین در شرایطی که در بازی های ویدئویی خوب عمل نمی کند ، دلخور خواهد شد.

از دست دادن ، حتی ترس به از دست دادن ، آنقدر نکته مهمی است که پدر ثبت نام پسرش را در ورزش های گروهی از ترس اینکه کودک واکنش بسیار بدی در مقابل همسالان خود نشان می دهد ، متوقف کرده است.

این کودک قطعاً در ناتوانی در مقابله با شکست تنها نیست. روانشناسان کودکان می گویند در حالی که بعضی از بچه ها در برابر برد و باخت پذیرنده هستند ، دیگران به حمایت بیشتری برای مدیریت احساسات خود در لحظه نیاز دارند.

اینطور نیست که رقابت پذیری چیز بدی باشد. آنچه شما نمی خواهید این است که کودک شما هنگام باختن عصبانیت یا آب دهان پرتاب کند ، در اولین نشانه شکست یک بازی را واگذار کند یا حتی برای اطمینان از یک پیروزی تقلب کند.

در ادامه چند استراتژی برای کمک به بچه ها را بررسی می کنیم که به کمک آن می توانند احساسات بزرگی را که وقتی در خط اول مسابفه نیستند ، تجربه می کنند را کنترل کنند پس با گمنیس همراه باشید .

 

شکست را تمرین کنید :

بازی های رومیزی خانوادگی یکی از اولین شانس های کودک شما در یادگیری چگونگی از دست دادن است. بازی هایی مانند مارپله را انجام دهید ، اما اجازه ندهید بچه ها همیش برنده شوند ، تقلب کنند یا از سر خوردن به پایین مار فرار کنند.

در مورد احساس پیروزی و احساس باختن صحبت کنید.

 

درباره مفهوم شانس صحبت کنید :

با فرزندتان در مورد اینکه چرا چیزهایی را برنده می شویم صحبت کنید: گاهی اوقات به خاطر تلاش است ، گاهی شانس است و گاهی هر دو.

اگر کودک شما شکایت دارد که این عادلانه نیست ، با اصرار برای توضیح این که "زندگی عادلانه نیست" مبارزه کنید و به جای آن بر احساسات او تمرکز کنید. می توانید بگویید ، "من می دانم که تو فکر می کنی این کار منصفانه نیست. آیا از شکست خود عصبانی هستی یا ناراحت ؟ "

 

خودتان را تبدیل به یک الگوی مناسب کنید :

خواه خودتان در حال انجام بازی باشید و یا اینکه تیم ورزشی مورد علاقه تان بازی را می بازد ، الگو خوبی باشید بله ، این به معنای عدم غر زدن یا سرزنش است!

به جای بد دهنی از داور یا تیم حریف ، می توانید جملاتی از این قبیل را بگویید: "من ناراحت هستم که تیم من بازی را از دست داده اند. اما ، این فقط یک بازی است و من می دانم که به زودی در مورد آن احساس بهتری خواهم داشت. "

 

روی نکات مثبت تمرکز کنید :

در زمانی که کودک شما آرام است ، در مورد معنای داشتن ذهنیت مثبت هنگام بازی ، صحبت کنید.

از کودک خود بپرسید که از یک بازی خاص چه چیزی را دوست دارد و فکر می کند چگونه می تواند پیشرفت کند. تمرکز خود را بر لذت و بهتر شدن نگه دارید تا برنده شدن یا باختن.

 

 همدلی با دیگران را تشویق کنید :

وقتی کودک شما باخت (و برنده شدن) را به خوبی پشت سر گذاشت ، حتماً تصدیق کنید. چیزی مانند این بگویید: "دیدم که به پسر طرف مقابل تبریک گفتی ، حتی اگر از این مسابقه باختی ناراحت بودی." وقتی در مورد ورزش صحبت می کنید ، به جای موفقیت به تلاش و همدلی بپردازید.

 

به عنوان مربی ، آرامش ایجاد کنید :

به کودکتان بیاموزید که چند نفس آرام و عمیق بکشد یا از 10 وقتی که احساس ناراحتی می کند ، عقب بشمارد. به او بگویید که پس از آرام شدن می تواند به احساس خود در مورد از دست دادن بازی یا مسابقه فکر کند.